y-gen

“Gerçekten mi böyle hissediyorum?” “Bu duygu bana mı ait, başkasına mı? yoksa başka bir şeyin yerine mi geçiyor?”“Abartıyor muyum, yoksa bastırıyor muyum?” 

“Ama hemen sahiplenemem. Kırılmışsam bile "bu kırgınlık mı, hayal kırıklığı mı, yoksa sadece beklenti mi?" diye düşünürüm. Yani his içime oturmaz, havada asılı kalır.”

“his, daha yaşanmadan analiz edilmeye başlanır”

Hepsini tek tek analiz etmeme gerek yok, Fe user’sın işte https://x.com/n0constant/status/1822250231418789966?s=46

“Bu kalmayış şöyle olur: Hissettiğimi biliyorum çünkü öncesinde tanıdık olmayan bir yoğunluk gibi geliyor. Ama hemen sahiplenemem.” Hafızanda kalmasıyla ilişkisi bu sahipliğe bağlıysa Fi’sızlık evet. Si’sızlığı geçersizleştiren bir şey eklememişsin ve hala yeterince spesifik değil eklediklerin de. Belki yeterince spesifik olmamasına rağmen ayırt edebilirim dikkatli analiz edersem ama uğraşmak istemiyorum ve duygular yeterince genel bir çerçeve değil. Bir de duyguları anlatıya çevirmek Fe’nin kurgulama işleminin tek işlevi değil, yani Fe’nin kurgulama yaptığı tek field duygular değil ama kurgulama yapmasının duygulardaki yansıması burada anlattığın şekilde oluyor.

“Gerçekten mi böyle hissediyorum?” “Bu duygu bana mı ait, başkasına mı? yoksa başka bir şeyin yerine mi geçiyor?”“Abartıyor muyum, yoksa bastırıyor muyum?” 

Ama hemen sahiplenemem. Kırılmışsam bile "bu kırgınlık mı, hayal kırıklığı mı, yoksa sadece beklenti mi?" diye düşünürüm. Yani his içime oturmaz, havada asılı kalır.

his, daha yaşanmadan analiz edilmeye başlanır”

Hepsini tek tek analiz etmeme gerek yok, Fe user’sın işte 

https://x.com/n0constant/status/1822250231418789966?s=46

Bu kalmayış şöyle olur: Hissettiğimi biliyorum çünkü öncesinde tanıdık olmayan bir yoğunluk gibi geliyor. Ama hemen sahiplenemem.

” Hafızanda kalmasıyla ilişkisi bu sahipliğe bağlıysa Fi’sızlık evet. Si’sızlığı geçersizleştiren bir şey eklememişsin ve hala yeterince spesifik değil eklediklerin de. Belki yeterince spesifik olmamasına rağmen ayırt edebilirim dikkatli analiz edersem ama uğraşmak istemiyorum ve duygular yeterince genel bir çerçeve değil. Bir de duyguları anlatıya çevirmek Fe’nin kurgulama işleminin tek işlevi değil, yani Fe’nin kurgulama yaptığı tek field duygular değil ama kurgulama yapmasının duygulardaki yansıması burada anlattığın şekilde oluyor.

Cevap için teşşekürler. Daha açıklayıcı olsun diye sorularını cevapladım, tekrarlarım olduysa affola: 

Duygular bende yaşanmış bir şey olarak kalmaz. Çünkü benim için sonuç değil, süreçtir. Üzerine düşünmeye başlarım. O duyguyu çözümlerim, kendimle çelişirim, anlamlandırmaya çalışırım.Hissedip bırakmam kolay değildir. İçinde kalmam da zordur, bu bana taşınması zor bir yük gibi gelir.

Bir şeyin ne hissettirdiği değil, o hissin ne anlama geldiği daha çok ilgimi çeker. Bu da yaşanmışlığı kesintiye uğratır. Sürüp duran bir mesele haline gelir. Çünkü duyguların kendiliğindenliğine tam olarak güvenemem. Bir şeyi hissettiğimde hemen kendime sorarım: “Gerçekten mi böyle hissediyorum?” “Bu duygu bana mı ait, başkasına mı? yoksa başka bir şeyin yerine mi geçiyor?”“Abartıyor muyum, yoksa bastırıyor muyum?” Sorgudan geçirmek beni korur çünkü duygular tekrar tekrar hissedilse de o duyguyu hisseden ben değişmiş olurum ama bazen de hissettiğim şeyi gerçekten hissedemememe neden olur.

Yani his, daha yaşanmadan iptal edilir gibi olur. Çünkü hafızamda his değil, onun yorumu kalır. O olay üzerine sonra ne düşündüysem, onu ve düşünürken çevremde olanları hatırlarım. Duygunun kendisi değil, o duyguya dair yazdıklarım, konuştuklarım, çözümlerim kalır.

Bu kalmayış şöyle olur: Hissettiğimi biliyorum çünkü öncesinde tanıdık olmayan bir yoğunluk gibi geliyor. Ama hemen sahiplenemem. Kırılmışsam bile "bu kırgınlık mı, hayal kırıklığı mı, yoksa sadece beklenti mi?" diye düşünürüm. Yani his içime oturmaz, havada asılı kalır. O hisle arama hemen bir düşünsel mesafe koyarım. Bu ne demek? Neye dayanıyor? Nerden çıktı?

Kendime dışarıdan bakar gibi olurum. Böyle olunca his, daha yaşanmadan analiz edilmeye başlanır. O his içimde kalamaz çünkü hemen başka şeylerle çelişir.

Bir yanım “evet, bu gerçek” der. Diğer yanım “abartıyorsun” der. Ve sonunda o duyguyu alır, bir yazıya, bir hikâyeye, bir çözümlemeye dönüştürürüm.

Yani artık o his bir anlatıdır. Duygu değil, anlatı olmuş olur. O his yaşanıp geçmez. Ama anlatıya gömüldüğü için yaşanmış da sayılmaz. Donmuş gibi kalır. Bakarım, tanırım ama artık onun sıcaklığı yoktur. Yine de, bu bir zamanlar benimdi bu yüzden önemli olmalı ve tarafımca saklanmalı diye düşünürüm. Günler geçince o his bana yabancılaşır. Yazdığım şeye bakarım, “evet bunu bir ara hissetmişim” derim. Ama o anda hissettiklerimi tam hatırlamam. Çünkü onu yaşayıp bırakmamışım ama yaşayıp bırakmayı bilmiyorum ve yaşayıp bıraksam ne olurdu onu da bilmiyorum

y-gen

Duyguyu baz alma mekanizması 2